بهترین دوست

مذهبی ، سیاسی ، علمی ، فرهنگی

بهترین دوست

مذهبی ، سیاسی ، علمی ، فرهنگی

بهترین شما، کسانی هستند که برخوردشان با مردم، از همه بهتر است.

  • قاسم محسن زاده

حضرت موسی به خضر گفت: یک وصیتی بکن! قال له: إیّاک و اللَجاجه! هرگز لجاجت نکن!

  • قاسم محسن زاده

چه بد بنده‌ای است بنده‌ای که دارای دو صورت و دو زبان است. یک صورتش در وقتی است که با شما ملاقات می‌کند، صورت خوش، خندان و مهربان است. یک صورتش آنوقتی است که از شما دور می‌شود، پشت سرِ شماست، چهرۀ دِژَم و خشمگین.

  • قاسم محسن زاده

در گفتار خود یا در گفتار و کردار خود با کسانی مشورت کن که یَخافون الله. معیار، این است. آدمهایی که نسبت به تکلیف الهی مبالاتی ندارند، با اینها مشورت نکن! کسانی که از خدای متعال می‌ترسند، طبعاً مراقب گفتار و رفتارشان هستند، با اینها مشورت کن!

  • قاسم محسن زاده

حضرت به پروردگار عرض می‌کند: من اینطوری از تو طلب می‌کنم، طلبِ کسی که می‌داند آن شخصی که مورد طلب او قرار گرفته است، غنیّ است به نحوی که هر چه عطا بکند، چیزی از او کم نمی‌شود.

  • قاسم محسن زاده

دعا را در همۀ احوال می‌شود انجام داد. یکی از نِعَم بزرگ الهی، همین فتحِ باب دعا برای بندگان است. بدون هیچ واسطه‌ای، بدون هیچ بهانه‌ای می‌توانند با خدای متعال حرف بزنند و از او طلب حاجت کنند، و به او اظهار نیاز کنند، و وسیلۀ تقرب خودشان را فراهم بکنند.

  • قاسم محسن زاده

حضرت می‌فرمایند: آن کسی که دچار بلا نیست و در حال عافیت است و مشکلی علی الظاهر ندارد، این هم به اندازۀ همان کسی که مشکل دارد، شایسته است که دعا کند.

  • قاسم محسن زاده

ما خیال می‌کنیم فقط نان اگر روی زمین افتاد، باید انسان آنرا بردارد، ببوسد. اینطور نیست، بلکه همۀ نِعَم الهی، از طرف خداست، هم خودِ نعمت‌بودن ارزش است، و هم اینکه از طرف خداست. هر چه او بدهد، از سوی او بیاید، او لطف کند؛ خیلی قیمت دارد.

  • قاسم محسن زاده

این که ما خیال کنیم در مسائل مادّی و اجتماعی و سیاسی و امثال اینها وظیفه داریم که راهنمائی کنیم، اما در مسائلی که مربوط به دین می‌شود، این وظیفه را نداریم! این، خطای بزرگی است. جزو مسلّمات احکام الهی و معارف اهل بیت«علیهم‌السلام» است که این وظیفه است.

  • قاسم محسن زاده

سخن حق را بگو هر چند علیه خود تو باشد. این، آن کاری است که ماها خیلی بلد نیستیم آنرا انجام بدهیم. قولِ حق را انسان بر زبان بیاورد، یا اگر دیگری گفت قبول کند، ولو آن قولِ حق به زیانِ خود انسان باشد. مَکرَمَت اخلاقی، اینهاست.

  • قاسم محسن زاده