شکر گزاری
🔹شکر گزاری
امام سجاد (ع) در دعایی میفرمایند:
« وَ اجْعَلْ فَرَاغَ أَبْدَانِنَا فِی شُکْرِ نِعْمَتِکَ؛
و آسایش بدن‌هایمان را در شکر نعمتت قرار ده»
اگرچه شُکر لسانی و گفتن ذکر «شُکُراً لِلّه» بسیار خوب است، اما مقصود امام از این دعا صرفا شکر لسانی نیست.
درحقیقت، آن حضرت از خداوند می‌خواهد زندگی ما را به‌گونه‌ای قرار بدهد که شکر محسوب شود.
به‌راستی، این شکر چگونه میسّر می‌شود و حقیقت آن چیست؟
آن‌گاه که انسان به وظایف خویش و فرامین الهی به‌درستی عمل نماید و نعمت های خداوند را در معصیت او به کار نبرد ، شکر حقیقی صورت گرفته است!
این شکرگزاری مصادیق متعددی دارد همچون:
▪️عبادت خداوند و ترک معصیت،
▪️سراغ‌گرفتن از اقوام و صلهٔ ارحام،
▪️داشتن رفتار مناسب با اعضای خانواده و اطرافیان ،
▪️باز کردن گره ازمشکلات مردم،
▪️انجام کارهای خیر و شاد کردن دل مردم
و...
و خلاصه هر عملی که به نحوی طاعت خداوند باشد ، شکر عملی است.
