ریشه کردن فقر

اسلام یعنی ریشه کن کردن فقر، نه اینکه به فقیر کمک کنیم!

:small_blue_diamond:ما خیال می کنیم به گِدا کمک کردن، عالی‌ترین فضیلت است؛ البته فضیلت هست؛ اما کمک کردنِ به گِدا و فقیر، یک امر عاطفی است. شما در مشرق عالَم و مغرب عالَم، از واشنگتن تا تاشکند که سخن از اسلام در آن منطقه نیست، هیچ کشوری سراغ دارید که حمایت از فقرا در آن نباشد؟! هیچ نیست!

:small_blue_diamond:خصیصه اسلام این نیست که به فقیر کمک کنیم، خصیصه اسلام این است که فقر را از بین ببریم. مبارزه با فقر، می‌شود اساس اسلام.

:small_blue_diamond:بیان نورانی حضرت امیر را ببینید، فرمود کمک کردنِ به فقیر از هر کافری هم ساخته است؛ اما من اگر فقر را ببینم، گردن فقر را می‌زنم: «لَو تَمَثَّلَ لِیَ الفَقرُ رَجُلاً لَقَتَلتُهُ»؛این فکر علی علیه السلام است! من نمی‌گذارم که کسی بیکار باشد، بی‌اشتغال باشد، ربا رایج باشد، تولید نباشد، من نمی‌گذارم!

:small_blue_diamond:شما روی کره زمین، جایی را پیدا کنید که برای فقرا بودجه‌ای نداشته باشند! چه کشور چین و ژاپن و امثال آن که از خدا و قیامت خبری نیست، چه کشورهای اسلامی! صدقه دادن، یک امر عاطفی است، نه امر عقلی؛ آن‌که عقلی است فقرزدایی است، ایجاد اشتغال است، ایجاد تولید است، جلوی بانک‌ها را گرفتن است.